به گزارش سافت گذر، محققان روسی توانسته اند نوعی باتری تولید کنند که از عنصر نیکل 63 استفاده می کند و قدرت آن نسبت به باتریهای معمولی بیشتر است. ضمن اینکه قیمت این باتریها نیز زیاد نیست.
استفاده از انرژی هسته ای به خاطر خطرات محیط زیستی که دارد، باید همیشه با احتیاط همراه باشد زیرا مواد موجود در هر محصولی که انرژی هسته ای دارد، تا دهه ها یا حتی قرن ها در طبیعت باقی می ماند. اما اگر انرژی هسته ای در یک محصول به شکل کنترل شده و به آرامی خارج شود، می توانیم آن را وسیله کم خطرتری بنامیم و سالهای سال از آن استفاده کنیم.
برخی از باتریهای ساخته شده با انرژی هسته ای، از فرآیندی به نام بتاولتایکس بهره می برند. در این فرآیند، یک منبع رادیواکتیو درونی باتری، الکترون ها و پوسیترون ها را با تأخیر خارج می کند و زمانی که این ذرات (الکترون ها و پوسیترون ها) با سطح نیمه رسانا برخورد می کند، سبب ایجاد برق می گردد.
بر خلاف دوام بالای این باتری ها، باید بگوییم که متأسفانه قدرت آنها زیاد نخواهد بود.
تولید انرژی آن هم به صورت بسیار کم، استفاده از باتری های تولید شده با انرژی هسته ای را برای وسایلی مناسب می کند که امکان تعویض باتری آنها وجود ندارد.
به گزارش سافت گذر، در چند سال اخیر، باتری های دارای انرژی هسته ای بر مبنی استروندیوم را دیده ایم که مولکولهای آب را جدا می کند تا برق تولید نماید. ضمن اینکه باتری نیز تولید شده که نانوتریتیوم نام دارد و تا 20 سال نیز دوام خواهد داشت.
این باتری ها که توسط مؤسسه فیزیک و تکنولوژی مسکو، مؤسسه مواد کربن و دانشگاه ملی علوم و تکنولوژی تولید شده اند، از ایزوتوپ رادیواکتیو نیکل 63 استفاده می کند که دوام محصول را می تواند تا بیش از 100 سال تضمین کند.
البته تیم های سازنده، سطحی نیز تولید کرده اند که قدرت خروجی باتری ها را افزایش می دهد.
محققان بیان کرده اند که سطوح دارای لایه نیکل 63 برای ساخت لایه های 2 میکرونی بسیار مناسب می باشند. ضمن اینکه اگر منابع رادیواکتیوی در دیودها پیچیده شوند، ضخامت آنها تنها به 10 میکرون خواهد رسید.
نمونه تولید شده توسط تولیدکنندگان، دارای 200 تبدیل کننده انرژی کوچک در باتری بود که قدرت خروجی باتری را به 1 میکرووات می رساند. به علاوه، چگالی قدرت آنها نیز 10 میکرووات بر هر 3 سانتی متر می باشد که این به معنای توانایی برای تغذیه یک پیس میکر یا ضربان ساز می باشد.
به گزارش سافت گذر، هر گرم از باتری های تولید شده با انرژی هسته ای، می تواند 3300 میلی وات قدرت را در هر ساعت خارج کند. این یعنی قدرتی 10 برابر نسبت به باتری های الکتروشیمیایی فعلی.
تیم های سازنده همچنین، روشی ابداع کردند که با کمترین هدف رفت مواد، تولید سطوح رادیواکتیوی را به صورت انبوه انجام دهند.
تولید نیکل 63 بسیار کار پیچیده ای است ولی تیم تولیدکننده می گوید که تولید انبوه این ماده احتمالاً از دهه آتی به صورت جدی آغاز شود.
هدف تیم تولیدکننده این باتری این است تا در آینده، باتری های مبتنی بر انرژی هسته ای بیشتری تولید نماید. ضمن اینکه آنها با یافتن روشی برای افزایش خروجی باتری، قصد دارند این کار را نیز انجام دهند. برای این کار باید ماده نیکل 63 قدرتمندتر شده و مبدلهای سطوح رادیواکتیوی تعویض گردند. به علاوه، باتری سطوح مبدلها نیز بزرگتر شوند.
مقاله مربوط به باتری های تولید شده با انرژی هسته‌ای، در ژورنال Diamond and Related Materials به چاپ رسیده است.
منبع: newatlas.com